در حال بارگذاری ...
کارگردان حاضر در همایش تئاتر صاحبدلان عنوان کرد:

نبض تئاتر صاحبدلان در حضور خانواده ها می‌تپد

فواد ابراهیمان با نمایش « آژیرک های قرمز» در همایش سراسری صاحبدلان حضور دارد، داستان این نمایش در یک خانه قدیمی در همدان اتفاق می‌افتد، که در دوران جنگ چند خانواده جنگ زده با قومیت های متفاوت در آن اسکان داده شده اند و در این شرایط اتفاقاتی برای خانواده ها می‌افتد...

فواد ابراهیمان هنرمند جوان و پرتوان تئاتر استان همدان این بار برای حضور در همایش سراسری تئاتر صاحبدلان به سراغ نمایش«آژیرک های قرمز» رفته است که توسط گروه نمایشی صورتک از تاریخ 9  الی 24 آبان ساعت17:30 در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر همدان به روی صحنه می رود؛  به این بهانه  با او به گفت و گو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

 

از داستان نمایش« آژیرک های قرمز» برایمان بگویید؟

داستان این نمایش در یک خانه قدیمی در همدان اتفاق می افتد، که در دوران جنگ چند خانواده جنگ زده با قومیت های متفاوت در آن اسکان داده شده اند و در این شرایط اتفاقاتی برای خانواده ها می افتد...

 

دلیل اصلی و رویکرد شما برای  پرداختن به این موضوع چه بوده است و چه نیازی در جامعه بابت نوشتن و اجرای این نمایش دیدید؟

 خلق یک اثر هنری در وهله اول از ارضای روانی هنرمند نشات می‌گیرد که در تولید « آژیرک های قرمز» نیز قاعدتا این مهم، نقش اساسی داشته‌است. آن چه که برای من مهم است خلق یک درام تمام عیار بوده که برای مخاطب جذابیت ایجاد کند.

عنصر دیگری که در اجرای یک اثر دراماتیک از یونان باستان تا کنون  مطرح است، "لذت" است. لذتی که به اجراکنندگان از محاکات دست می دهد و لذتی که با دیدن در مخاطب ایجاد می‌شود.حال در کنار این لذت، انتقال مفاهیم و آموزش برخی از آموزه ها نیز مدنظر قرار می گیرد.حال ورایِ مطالب بالا، یکی از دلایل تولید این نمایش، زدن تلنگری به مخاطب  در خصوص کمرنگ شدن برخی از ارزش‌های جامعه کنونی در مقایسه با ارزش‌های نه چندان دور جامعه است.این که ما چه می خواهیم بگوییم در حیطه محتوا است و چگونه گفتن آن وارد حیطه فرم می شود. برای من محتوایی همسو با تفکرات و اعتقاداتم بسیار مهم است و هیچگاه در تولید آثارم بر خلاف تفکراتم کاری تولید نکرده ام.  پس آنچه که در این سال‌ها به روی صحنه برده ام نیازهایی بوده که به آن اعتقاد داشته ام که سعی کردم در فرم مناسب آن بیان بشود.

 

 درباره انتخاب نام نمایش« آژیرک های قرمز» بگویید واین که درانتخاب نام  نمایش به چه مولفه نظر داشتید؟

انتخاب کردن یک  نام مناسب برای یک اثر هنری، هم پیچیده و هم مهم است؛ چرا که نام اثر  دیگر لایه های آن اثر را منعکس می‌کند. برای انتخاب این نام«آژیرک های قرمز»، چیزی که مد نظر من بود ایجاد پرسش در ذهن مخاطب بود به همین خاطر واژه­ "آژیرک" را که پیش از این خودِ من جایی نشنیده بودم به کار بردم و یا بهتر بگویم ترکیب کردم. همچنین می خواستم نام آژیر در ذهن مخاطب همان آژیر همیشگی نباشد. با توجه به باز خوردی که از دوستان هنرمندم گرفتم این مهم به نظر من محقق شده است.

 

استقبال مردم همدان از اجراهای عمومی را چطور ارزیابی می‌کنید و پیش بینی تان از استقبال چیست؟

استقبال مخاطبان از نمایش وابسته به چند موضوع است. مهم‌ترین آن‌ها تبلیغات است، که در حال حاضر با چند برابر شدن هزینه چاپ بنر و پوستر این مهم تا حدودی با مشکل مواجهه شده مگر آنکه گروه بتواند اسپانسری پیدا کند. در همدان استقبال مخاطبان از کارهای کودک و نوجوان بسیار خوب است که این هم به خاطر مسایلی است که پرداختن به آنها وقت بیشتری می طلبد.ما هم همه توانمان را جمع کرده ایم که انشاءالله اجراهای پر مخاطبی داشته باشیم.

 

اهمیت برگزاری جشنواره صاحبدلان را چطور ارزیابی می کنید و این شکل برگزاری چه قدر با جریان تئاتر کشور هم‌خوان است؟

 من برای آنکه هزینه های نمایش دربیاید همیشه چشم به جشنواره ها داشته‌ام و از رقابت کردن نیز لذت می برم، و کمتر چشم به اجرای عموم داشته ام، اما در خصوص این اثر اصلا چنین دیدگاهی نداشتم و نیت من فقط اجرای عموم بود. یکی از دلایل این مهم این است که تعدادی از هنرجویان نوجوانی که در این سال‌ها در گروه نمایش صورتک و انجمن نمایش بسیج هنرمندان و همچنین تعدادی از شاگردان سرکار خانم درخشان نیا آموزش بازیگری دیده بودند در یک نمایش حرفه ای تجربه کسب کنند که تا الان به نظر دوستانی که نمایش را دیده اند خوش درخشیده‌اند، اما نمی‌خواستم این هنرمندان در شروع کار حرفه ای درگیر رقابت بشوند. در هر صورت من این نوع جشنواره را در جهت شکوفایی اجراهای عمومی بسیار خوب ارزیابی می‌کنم.

در این چند ساله در انجمن نمایش بسیج هنرمندان تلاش ما این بوده که از آثار نمایشی که در چندین موضوع اعلام کردیم حمایت کنیم، که خوشبختانه در این مهم به قدری توانستیم موفق عمل کنیم که گاهی بعضی از متولیان هنر در استان هم برای حمایت از برخی آثار رو به سوی این نهاد می آورند و طلب حمایت دارند، منظورم از این حرف این است که این شیوه از جشنواره کمک به آثاری است که برای اجرای عموم تولید شده‌اند و خانواده ها می توانند با خیال راحت از خوراک محتوایی، به تماشای آن بنشینند، درباره آن فکر کنند، آن را بفهمند، درباره اش صحبت کنند، از آن لذت ببرند، اگر چیزی از آن نمی آموزند حداقل چیزی هم از معرفت آن‌ها کاسته نشود و از آن لذت ببرند و در عین حال یک تئاتر خوب ببینند.

 




مطالب مرتبط

درخشش «نگار» در جشنواره ملی میراث فرهنگی

درخشش «نگار» در جشنواره ملی میراث فرهنگی

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در همدان، گروه نمایش «نگار» از شهرستان ملایر در دومین جشنواره ملی میراث فرهنگی در بخش تئاتر عمارت حضور یافت. در این جشنواره دیپلم افتخار و جایزه نقدی به نمایش  «نگار» ...

|

نظرات کاربران