در حال بارگذاری ...
ضرورت تدوین سند چشم انداز تالارهای نمایشی

فَتیگ تئاتر در مسیر کرونا

ایران تئاتر همدان- روح الله صالحی، لازم است که تالار های نمایشی که به دلیل کرونا در تعطیلی به سر می برند یک نقشه راهبردی از مشکلات و همسان سازی مناسب با استانداردهای حداقلی را به سرانجام برسانند. این اتفاق مهم ترین حسن اش داشتن تصویری روشن از چالش ها و بایدهای تالارهای نمایشی است که می توان بعد ها به عنوان سندی روشن برای هدایت درست اعتبارات عمرانی از آن بهره برد

هیچ کس تا پیش از سوم اسفند سال گذشته فکرش را نمی کرد کرونا بست بیاید بنشیند روی خرخره ی زندگی مان و اعصاب و جیب و... همه را فشار بدهد و به تنگنای  تنهایی دچار شویم.رمز مشترک این روزهای اهالی تئاتر این است که شبیه به مشاغل پرآسیب از این وانفسا عجیب آسیب دیده است. چیزی که تمام هم و غم مرکز هنرهایی این است که به وزارت خانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی بقبولاند که تئاتر به عنوان یک شغل در معرض خطر از رهگذار کرونا آسیب جدی دیده است

آسیب مالی هنرمندان به کنار، نبود مسیری برای داشتن تصویری درست از روزهای پسا کرونا هم ما را دچار یک سردر گمی کرده است چرا که در نگاه مدیران اجرایی، توسعه یعنی پیشرفت همه جانبه؛ اما واقعاً توسعه یعنی همه چیز پیشرفت کند؟ آن وقت از کجا به فهمیم که توسعه اتفاق افتاده است ؟ وقتی دقیقاً نمی دانیم بعد از این که توسعه کامل و همه جانبه اتفاق بیفتد قرار است ما چطور و چگونه باشیم و چه تغییراتی در زندگی ما بیفتد یعنی یک جای کار می لنگد.

زمانی که ندانیم ترکیب کرونا و توسعه چه موجودی خواهد شد ؛ فردا روز ممکن است حسرت بخوریم که این روزها باید فلان کار را می کردیم تا به مشکل بر نخوریم. به طوری که الان نمی دانیم  شرایط همدان در پسا کرونا چه شکلی پیش خواهد رفت . شاید لازم باشد شبیه به بازی های کامپیوتری از این مرحله، ابزاری را برداریم تا در مرحله بعد آن وسیله و ابزار به کارمان بیاید.

به لحاظ زیر ساخت های اجرایی در دو دهه گذشته با ساخت مجتمع های تیپ فرهنگی در سراسر کشور از جمله شهرهای استان همدان ما به  سخت افزار مناسبی دست پیدا کردیم هرچند این زیر ساخت ها با آنچه که باید متناسب سازی با جشنواره بین المللی تئاتر فجر باشد فاصله محسوسی دارد اما از آن جهت که مفهوم توسعه فضا را محقق کرده جای تقدیر دارد.

فراموش نکنیم که باید سه آیتم رفاه، رضایت و معنا جان مایه توسعه پایدار باشد که از این رهگذار می بایست این سه مفهوم با هم و هم زمان روی دهد. هرچه قدر رابطه افراد یک جامعه با این سه عامل، کم هزینه تر باشد ؛شهروندی دلپذیرتر می شود . روزگاری همدان نتوانست در مسیر صنعتی شدن هم پای کلان شهرهای دیگر گام بردارد. امروز نتیجه اش چندان به مذاق مردم خوش نیست. وقتی حس قرابت و نزدیکی با محیط اطراف نداریم به این معنی است که رضایت اتفاق نیفتاده  و معنا، هویت و شناسنامه ای است که آن محیط به افراد اضافه می کند.

ترکیب بحران اقتصادی پسا کرونا و توسعه تک بعدی قوز بالای قوز برای مدیران استان خواهد شد و از جایی به بعد نای نیروی انسانی برای دویدن و نرسیدن به رفاه،رضایت و معنا از خستگی باز خواهد ایستاد. در دهه 70 میلادی یک پل در نیویورک آمریکا بی دلیل فرو ریخت و تلاش کارشناسان سازه  برای پیدا کردن علت فرو ریختن بی نتیجه ماند. 32 سال بعد با اضافه شدن روانشناسی به علم سازه، کارشناسان علت فرو ریختن پل را فَتیگ (Fatigue ) اعلام کردند. فَتیگ یک جور خستگی و بی رمقی سازه های بتنی است.

از ابتدای قرن جدید میلادی استراحت اجباری پل های بتنی در دستور کار قرار گرفت و هر سال، پل ها به مدت 24 ساعت تعطیل می شوند تا بسامد های عبور وسائل نقلیه  از مجموع بسامد پل کاسته شود تا فتیگ و پدیده تشدید رخ ندهد. با تکیه براین پدیده می شود فهمید جایی لازم است در توسعه ما یک مکث و استراحت تعریف کنیم.

اینک زمان مناسبی برای این استراحت و بازآموزی مفاهیم توسعه است. لازم است که تالار های نمایشی که به دلیل کرونا در تعطیلی به سر می برند یک نقشه راهبردی از مشکلات و همسان سازی مناسب با استانداردهای حداقلی را به سرانجام برسانند. این اتفاق مهم ترین حسن اش داشتن تصویری روشن از چالش ها و بایدهای تالارهای نمایشی  است که می توان بعد ها به عنوان سندی روشن برای هدایت درست اعتبارات عمرانی از آن بهره برد

باید بپذیریم در دو دهه گذشته بخش عمده ای از اعتبارات عمرانی تالارهای دولتی به صورت سلیقه ای هزینه شده است که با تعریف این سند چشم انداز اختصاصی هر تالار نمایشی می توان در افزایش بهره وری تزریق بودجه و اعتبارات نهایت بهره را برد

 




مطالب مرتبط

نظرات کاربران