گفت‌وگو با کارگردان حاضر در همایش نمایشنامه‌خوانی تئاتر صاحبدلان
محسن عیسایی: با همایش تئاتر صاحبدلان، چراغ تئاتر دینی روشن خواهد بود
محسن عیسایی کارگردان حاضر در همایش نمایشنامه‌خوانی تئاتر صاحبدلان بر این باور است که اهمیت این‌گونه اتفاقات از یک‌سو نفس تازه‌ای به جامعه هنری می‌دهد و از سوی دیگر پدیده‌ای فرهنگ‌ساز است. او باور دارد که با برگزاری رویداد صاحبدلان چراغ تئاتر دینی روشن و پرفروغ خواهد بود.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در همدان، بخش نمایشنامه‌خوانی دوازدهمین همایش سراسری تئاتر صاحبدلان ویژه استان همدان به دبیر اجرایی روح‌الله صالحی از 20 الی24 آذرماه 1401 ساعت 16:30 در پلاتو استاد صادق عاشورپور مجتمع فرهنگی سینمایی شهید آوینی همدان در حال برگزاری است. محسن عیسایی از دانشجویان تئاتر و از بازیگران فعال تئاتر همدان است که به بهانه کارگردانی و بازی در نمایشنامه «صحیفه تیرهای شکسته» و بازی در نمایشنامه «چه کسی سنگ اول را زد؟» در همایش نمایشنامه‌خوانی صاحبدلان همدان، گفت‌وگویی با او انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
از نمایشی که در همایش تئاتر صاحبدلان کارگردانی کرده‌اید، بگویید.
«صحیفه تیرهای شکسته» نمایشی است روایتگر دو قطب مثبت و منفی ذات انسان‌ها؛ حکایت از قطع همکاری با نفس خویش و دل به دریا زدن؛ دو تیرانداز به نام‌های ابن کاهل اسدی و ابوشعثا بهدلی همزمان شکاری را از آن خود می‌کنند، تیرِ کمان این دو همزمان به یک جای شکار می‌خورد و این شروعی است بر تمامِ ناتمام این دو تیرانداز، جدالی برابر هم از پلیدی و نیکوصفتی و نام‌هایی که در تاریخ می‌ماند یکی در ذلت و حضیض و دیگری عزیز تا سلام در زیارت عاشورا...
به نظر شما اهمیت و جایگاه نمایشنامه‌خوانی چیست؟
نمایشنامه‌خوانی که از دل تاریخ برآمده و برای شناساندن متون و عرضه آن‌ها به کارگردانان و تهیه‌کنندگان است و می‌توان آن را گسترش کلامی داد و این‌چنین معنا کرد؛ در عصر این برگزیدگان هنر، مردمی هستند که این آثار را به گوش جان خریدارند. این نکته برای من حائز اهمیت است که در واقع مخاطب، خود خالق است. پرداختن به این گونه از هنر‌های دراماتیک گزینه بسیار خوبی برای هنرمندان و هنرجویان در راستای شناساندن متون نگارشی خود و حتی متن‌های چاپ‌شده مرجع است. حنجره‌هایی که پنجره می‌شوند به‌سوی خیال...
شما به‌عنوان کارگردان و بازیگر با دو نمایش در رویداد صاحبدلان حضور دارید، ویژگی این رویداد را در چه می‌بینید؟
این رویدادها روح خفته جامعه هنری را تلنگری است؛ جامعه‌ای به سمت یک آرمان‌شهر می‌رود که پویا بوده و پیرامون مطالب خود تلاشگر باشد. اهمیت این‌گونه اتفاقات از یک‌سو نفس تازه‌ای به جامعه هنری می‌دهد و از سوی دیگر یک پدیده فرهنگ‌ساز است. ما باید برای رؤیای هم‌نسلان‌مان به نفع یکدیگر؛ از خود بگذریم. امید که با برگزاری هر همایش، جشنواره و رویدادی، آسیب‌شناسی‌هایی برای بهبود و رفع کم‌وکاستی‌ها و... صورت بگیرد. اهالی صحنه نور چشم مردم و مخاطبین سرنوشت‌ساز تئاتر هستند... بدون آن‌ها همه هیچ است!
نمایشنامه‌خوانی و خوانش متون چه کمکی به گروه‌های نمایش و بازیگران می‌کند؟
این امر باعث می‌شود باب آشنایی گروه و مخاطبین با یک اثر نمایشی هموار شود و موجب رسانایی هنر نویسنده است. گروه اجرایی متن‌هایی خوانده‌اند که از منظر تئوریک، ادبیات و... قطعاً مثمرثمر بوده. ورای پیشرفتی که باعث بهبود حس لحن و به‌طورکلی بیان می‌شود، نمایشنامه‌خوانی باعث تیز‌تر شدن سلاح کلامی هنرمند است. نمایشنامه‌خوانی یک تمرین اجرایی است.
در مجموع، برگزاری رویداد تئاتر صاحبدلان را چطور ارزیابی می‌کنید؟
منظر من نام اوست. امید که به‌واقع این نام اجرایی شود! همچنین امیدوارم شاهد تفکر جریان‌ساز اصیل در بطن هنر باشیم و رجوع به غنائم و گنجینه هنری خود داشته باشیم. با وجود این رویدادهای بزرگ هنری، چراغ تئاتر دینی روشن و پرفروغ خواهد بود.
