امید ببندیم به نو فکر کردن

نوروز، روز نو است .نو زندگی کردن و نو فکر کردن از بارزه های عید کهن سال نوروز است و ما هر سال را با آرزوی سالی بهتر از دیروز، نوروز را آغاز می کنیم . آرزو می کنیم و امید می بندیم که در سال جدید طرحی نو دراندازیم و فضای کسب و کار و فرهنگ و اندیشه و هنرو اقتصاد را بهتر از قبل بازسازی کنیم . آرزو هایی که هرساله تکرار می شود . اما گامی به جلو بر نمی دارد . بیائید باهم سال 98 را پایه ائی قرار بدهیم که تئاتر به خواست گاه واقعی خود برسد و مشکلات سیستماتیک موجود را پشت سر بگذارد و از آزادی نسبی در بیان نظرات خود بهره مند باشد . آرزو کنیم که در سال جدید هیچ کارگردان و نویسنده ایی اضطراب و نگرانی و... نداشته باشد و در امنیت کامل به تولید اندیشه و فرهنگ بپردازد. آرزو کنیم  مثل همه جای دنیا خدمات دهی برای رونق تئاتر برقرار باشد و تئاتر را جدی تر از همه ی سال هایی که قرار بود جدی در نظر گرفته شود و گرفته نشد ، حالا در سال 98 جدی گرفته شود .امید ببندیم که آمار چهار و نیم درصدی تماشاگران در سال جدید بالاتر رود و سالن های نمایش رونق بهتری بیابند وبودجه واقعی مورد نیاز تئاتر تامین شود و اگر شد ، بخشی از این بودجه به تئاتر شهرستانها هم اختصاص یابد . امید وار باشیم که آرزوهایمان در پای هفت سین در طول سال تحقق یابد .